It is not you, it is me!

Dear Perth and Western Australia

I am just going to say it: I am leaving you! It is time for me to hit the road again. I had a really lovely time with you. Snorkeling with manta rays in Coral Bay, snorkeling with whale sharks in Exmouth althoug I was really sick, sandboarding, working at Kenwyn Horse Park in Capel, Christmas and New Year, Australia Day in Fremantle,Chinese New Year, eating on Friday evening at the Twilight Hawkers Market,  .... all good memories. 

You gave me time with a baby-blue eyes handsome guy that I really like. You gave me a couple of friends that I will cherish for the rest of my life. You gave me a funny Swedish housemate and her two cute cats. 

So by the looks of it, everything was fine, but it was not. Because I did not find a job that I really wanted. Ok, it might be that I had always another excuse. At first I blamed it on the uncertainty of my visa, then that it was a working holiday visa, ....I started to doubt myself, I must do something wrong. Yes I was! I did not want to make a decision, I did not believe myself that I would find a job here, that someone would hire me on a temporary basis. So it is not you, it is me. 

I am sad leaving you because of all the good things, but it is time for me to go. I have made up my mind. There is nothing else that can change it now. I might not be leaving for ever, but it will be for now.

Take care!
Kim 

Gedaan met wachten

Gisteren was het eindelijk zo ver. Mijn tweede Working Holiday visa werd goedgekeurd. Het wachten heeft lang geduurd, het heeft voor véél stress en onzekerheid gezorgd. Maar hopelijk nu ik mijn visa heb, komen de andere dingen die op mijn verlanglijstje staan ook aan de beurt. 

Bedankt iedereen om mij te steunen. 

De jacht is open

Sinds de aanval op een surfer in november in Gracetown (3u ten zuiden van Perth) is West-Australië op de barricaden gesprongen om het gevaar te minimaliseren. Volgens de West-Australische overheid is er maar 1 oplossing: haaien groter dan 3 meter worden gevangen en gedood. Sinds begin januari zijn er 2 zones ("kill zones) gecreëerd. Deze 2 zones bundelen alle populaire stranden rondom Perth en meer ten zuiden rond Margaret River. Hier werden op 1 km van het strand verschillende drum lines (aas) gehangen. Deze worden dagelijks gecontroleerd en haaien kleiner dan 3 meter worden dieper in de oceaan vrijgelaten en haaien groter dan 3 meter worden koelbloedig gedood. Op Australia Day (26 januari) was het dan zover de eerst haai, een tijgerhaai van juist 3 meter, werd gevangen en 4 maal in het hoofd geschoten. 

De volgende haaien worden geëlimineerd:

1. de witte haai (mensenhaai)

2. de stierhaai

3. de tijgerhaai

Wat me enorm opvalt, is dat iedereen hier om ver valt van het cijfer: 13 mensen zijn in de laatste 11 jaar omgekomen bij een haaienaanval. 13 mensen. Tragisch is het zeker. Maar de laatste 11 jaar kwamen er ook 2076 mensen om in het verkeer en werden er 918 mensen vermoord (door andere mensen weliswaar) in West-Australië. Ik wil het dan nog niet hebben over het aantal kinderen dat aangevallen, lastig gevallen, ontvoerd, misbruikt werden. 

Het is te gek voor woorden, maar in West-Australië moorden ze de haai uit. Terwijl ze in Zuid-Australië het dier gebruiken als een commercieel goed: duiken in een kooi. 

Nog een laatste nieuwsbericht: vandaag werd er bevestigd dat kleinere haaien die aan de drum lines zich hebben laten vangen lokken de grotere haaien dichter naar de kust. Ze knabbelen eerst een beetje aan de die kleine haai die zich heeft laten vangen aan het aas, de grote haai is ondertussen op 1km van het strand, dus komt dan ook wat dichter een kijkje, misschien ook een hapje, nemen.

Een jaar Australië

Gisteren was het zo ver: 1 jaar in Australië. Een jaar vol ervaringen, nieuwe mensen, avonturen, maar ook een jaar waarin ik mezelf beter heb leren kennen. Een jaar om nooit meer te vergeten.

Ik herinner het me alsof het gisteren was. Verschillende mensen wilden naar de luchthaven komen om mij uit te zwaaien. Maar mijn regel was: ik kom wel in de weken ervoor voor een laatste knuffel, maar er komt niemand anders dan mijn ouders naar de luchthaven. Best egoïstisch, maar ik had een goede reden. Ik wilde geen tranen als ik afscheid nam, want nadat ik door de douane stapte, kon iedereen elkaar troosten, maar ik zat alleen op het vliegtuig te wachten. Daarnaast was ik ook enorm zenuwachtig om alleen en zo lang te vliegen en was ik ook een beetje bang om ziek te worden. Enkel mijn neef wist lang genoeg te zagen om me te overtuigen zodat hij toch naar de luchthaven mocht komen. 

Afgelopen jaar heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk van mijn avonturen neer te pennen op deze blog. Helaas de laatste maanden was ik nogal stil. Maar sinds september heb ik dan ook beslist om alles te doen zodat ik nog een jaar extra kan blijven. Concreet betekent dit: 3 maanden (of 88 dagen) regionaal werk. Om een tweede visa te bekomen, kan je werken op een boerderij, in constructie, in de mijnen,... en dit alles in een bepaalde postcode. Ik kon bij 3 verschillende werkgevers terecht: 6 weken in Mildura om asperges te bundelen, 2 weken als helpende hand op een boerderij in Kojonup en 6 weken in Capel werkzaam op een horse park. 

Op 20 december had ik dan eindelijk voldoende dagen gewerkt en kon ik mijn aanvraag voor een tweede jaar indienen. 10 dagen later kreeg ik een email waarin men meer informatie/bewijs wilde (bankafschriften, loonbriefjes, ...). 1 maand geleden (4 januari) heb ik alles via de website opgeladen. Sindsdien kan ik alleen maar wachten, en wachten, en vooral nog meer wachten. Tot de dag dat ik meer weet over mijn tweede Working Holiday Visa heb ik gelukkig een Bridgingvisa (overbruggingsvisa). Hoewel dit visa compleet dezelfde voorwaarden heeft als mijn eerste visa, is er toch 1 ding verschillend: ik mag het land niet uit, want dat zou betekenen dat ik niet meer in Australië binnen kan of erger dat ik geen tweede visa zou krijgen. 

Ik ben alleszins niet van plan om gewoon stil te zitten. Ik ben volop op zoek naar een leuke job. Ik ben een cursus Weddingplanner begonnen. Ooh neen, ik ben niet van plan om zelf te trouwen!! Naast om mezelf bezig te houden, lijkt het mij interessant om nieuwe dingen te leren en om deze dan misschien in de toekomst om te zetten in een eigen bedrijf. 

Zo ik ga nog een beetje wachten...