Een 6tal weken
geleden was het zover. De mannelijke huisgenoten waren niet meer: Mark
verhuisde, Alex verhuisde en de 2 ladies bleven achter. Op zich geen probleem, maar er waren toch wel
enkele dingen dat Mark voor zijn rekening nam, en waar we nu zelf voor moeten
zorgen. Denk aan vuilbakken buiten zetten. Nu geen nood, op zondag ze buiten
zetten dat konden we nog wel herinneren en doen, maar ze op maandagavond terug
in de garage zetten, tja… de eerste weken was dat toch wel soms een
vergetelheid.. ;-)
Op een donderdagavond komen we thuis en ligt er een briefje op de keukentafel van de vastgoedmakelaar: zaterdag verhuist K. Goed, dachten we, zaterdag zijn we dan wel thuis, leren we K. kennen. Op vrijdag ben ik rond een uur of 5 op weg naar huis en zie ik dat er een (oudere) vrouw en een rare (jongere) kerel voor ons huis zit. Als ik eenmaal dichterbij ben, zie ik dat onze deur wagenwijd open staat. Mijn eerste gedachte: What the fuck!?! Behoedzaam nader ik ons huis. Toen ik binnen wilde gaan, heeft deze oudere vrouw nog niet eens de beleefdheid om haar zelf voor te stellen of uit de weg te gaan.
Note 2 myself: adem in en uit, en blijf
vriendelijk.
Ik stel me voor en
vraag of zij K. is. Ja dus… Klim dan maar over haar naar binnen, zet de
boodschappen weg en probeer een eerste kennismakingsgesprekje. K. is een Britse
dat reeds 25 jaar in Oz is, rond de 50 jaar oud, werkzaam op een paar straten
van waar we wonen, rookt en drinkt. Stuur ondertussen de Irish one een sms om
de "blijde" intrede te melden.
Tot zover de eerste
indruk. Of de tweede, derde,... beter is.. Laat ik dat maar in het midden
houden. Nu vrijdagavond betekent: wat eten, klaar maken en op stap gaan.
Zaterdagochtend vroeg in de ochtend een sms van een verdiep hoger: ben je thuis? Ik ga nu naar beneden voor ontbijt, jij
ook? Dat voorspelt niets goed, denk ik dan… Niet dat ik nieuwsgierig
ben, maar ja, je kent me, ik weet graag alles, dus antwoord: goed, ik kom af! Tijdens het ontbijt delen we
onze eerste indrukken. K. laat blijkbaar haar deur openstaan en had bezoek, volgens de Ierse. Zoals 2 brave, goede
ladies wassen we af en ruimen we op na het ontbijt en toen… ineens… het eerste
deel waarom DIRTY… horen we geluid van boven komen, de eerste wilde oerkreten
van de dag. Stomverbaasd staan
we naar elkaar te kijken.
Zondagavond zitten
we in de living naar de finale van MKR (My Kitchen Rules) te kijken als K. naar
beneden komt in een nogal doorschijnend jurkje. Lees
tussen de regels: We weten ondertussen wat ze niet draagt. En gaat naar
de voordeur: "een vriend van me komt naar de tv kijken, want er is iets
mis mee…" Vreemd ik had voor ze introk nog naar die tv gekeken en toen
werkte die perfect. Maar op dat moment was dat blijkbaar een naïeve gedachte.
Deel 2 in haar dirty weekend. Helaas kan ik niet vertellen of het dezelfde
kerel was of niet, maar dat even ter zijde. :-) Goed laten we dan even het eerste weekend en deze
kant van dirty houden voor wat het is.
Tijd voor dirty in
de betekenis van vies, vuil en smerig. Vraagje, als je kookt, wat doe je
daarna? Buiten je eten opeten? Natuurlijk even alles opkuisen, afwassen en
wegzetten in de kast. Tot zover iedereen mee? Niet dus. Sinds enkele weken
(lees, sinds de blijde intrede van K.) moeten we potten, pannen, bestek, borden
en glazen eerst voor de veiligheid terug afwassen. De mogelijkheid om haar
etensresten op de huisraad terug te vinden is héél reëel. Sinds haar komst
hebben we ineens ook een zwerm fruitvliegjes over een deel van de keukentafel,
waar haar glazen fruitschaal staat met soms een zwart geval dat op een banaan moet lijken.
Vorige week vrijdag
had ik een dagje vrijaf en heb ik de keuken onder handen genomen. Nu ruikt het
terug naar een keuken, ziet het fornuis weer wit, plakken we niet meer aan de grond, het
hele servies en bestek is gepoetst… Dat was een week dat K. de enige was die de keuken
gebruikt heeft. Toen ik haar erover sprak, was ze nogal verbaasd. Ze had de vliegjes nog geen een keer opgemerkt. Aan de grond genageld was ik toen ze zei: "ze komen vaak op fruit af" en tegelijkertijd wees ze naar mijn bananen. Sprakeloos zat ik naar haar te kijken. Mijn banaantjes staan aan de kant van de tafel waar de vliegjes niet komen.
Een week later ziet de keuken er nog proper uit, het enige wat
vuil is, is de grill dat K. gebruikt om haar eten te maken. Dezelfde grill waar
ze 2 weken geleden ofzo een pizza heeft op opgewarmd, waar er nog steeds een
olijf aan plakt.
Dus vandaar haar
bijnaam Dirty Old Woman. Gelukkig moet ik er niet te lang meer mee samenwonen.
Jezus Kim! Smakelijk mens. Echt iemand om mee samen te wonen. Inderdaad een geluk dat je (bijna?) weg bent. Kan ik dan nog met je chatten via skype?
BeantwoordenVerwijderenVoor de rest is het wel een heel vriendelijk madammeke é.. Maar qua hygiëne mist ze toch enkele basisvaardigheden.
BeantwoordenVerwijderenSkypen kan normaal gezien wel, het zal allemaal afhangen van de internetverbinding in de hostels.