Werk vinden - een queeste op zich

Geduld is een schone deugd... Toch denk ik dat het mijne bijna op is. 

Ik hoor het mezelf nog zeggen voor ik vertrok: Ik ga daar geen stomme jobkes doen! Vandaag moet ik toegeven dat ze niet op mij zitten te wachten. Heel bizar, maar het is zo. Alle interim/selectiekantoren (namen zal ik niet noemen) ben ik hier afgegaan, de ene al onvriendelijker dan de andere. Van zodra ze horen dat je een Working Holiday visa hebt, dat je van een ander land komt, heb je blijkbaar een of andere ziekte. Alles moet hier over internet gaan. Ik vraag me ondertussen af of het internet hier wel werkt. 

Het lijkt soms een echte paradox: Vriendelijk op straat versus de onbeleefdheid in de zakenwereld. Iedereen dat je passeert op straat lijkt de vriendelijkheid zelve, maar ik vraag me soms af of ze voor ze hun werkplek binnengaan ze deze eigenschap aan de voordeur moeten achterlaten. Als ik bel om mijn sollicitatie op te volgen en te vragen of ze mijn e-mail met mijn CV hebben ontvangen, krijg ik kortweg en vooral op de meest arrogante manier te horen: "Ons systeem werkt wel hoor!!! Als je geen reactie hebt gekregen, dan ben je niet geschikt." Waar haalde ik het ook in mijn hoofd om mijn sollicitatie op te volgen.

Dus nadat ik voor zowat elke Marketing - Events - Sport - Admin - Receptie job had gesolliciteerd vond ik het tijd om mijn interesseveld wat uit te breiden. Waarom geen Waitress-job. Lijkt me ook leuk, veel contact met mensen, multitasken,... Zal zeker mijn stressbestendigheidsfactor aansterken.  

Struikelblok 1: je moet ervaring hebben. Buiten hier en daar eens een koffie gezet of een sandwich gemaakt te hebben, kan ik ze niet overtuigen met mijn ervaring. 
Struikelblok 2: Overal wordt er ook gevraagd naar een RSA (Responsible Service of Alcohol). Concreet in België zouden we zeggen "Uw gezond verstand". Tja, hier willen ze daar een bewijs van hebben. Dus voor een 120$ kan je zo'n attest behalen.  
Struikelblok 3: Zomerseizoen is voorbij. Dit betekent dat er minder en minder toeristen komen. Met als gevolg dat men in de horeca ook minder en minder personeel nodig heeft. Is het dan noodzakelijk om zo'n attest te behalen? 
Struikelblok 4: Het RSA attest is alleen maar geldig in New South Wales. Andere staten hebben andere normen, dus ook andere attesten.  
Kortweg: de beslissing is gevallen op: NEEN ik haal geen RSA attest. 

Maar wat ga ik dan wel doen? Mijn huisgenoot, Mark, kwam dan met een job af. Lollipop girl. euhm, wat Mark? Geen paniek, zei hij, het is niets slechts. Ze zoeken hier voor alle wegenwerken voornamelijk meisjes om Traffic Controller te zijn, maar wij noemen ze in 'den bouw' Lollipop girls. Dus wat moet ik daarvoor kunnen? De verkeersregels. Is quasi niet moeilijk als je een rijbewijs hebt behaald. Eerste jobadvertentie, wat zie ik: White card, blue card,... Wederom attesten om uw gezond verstand te bewijzen. Samen met Carmen heb ik mij ingeschreven voor de attesten te behalen. De White Card is erkend in heel Australië.

Vooraleer je mag meedoen aan deze testen moest ik voor 100punten kunnen bewijzen dat ik ik wel ben! Aan de hand van mijn paspoort (70punten), Medicare pas (25punten) en mijn lease van de kamer (25punten), kon ik bewijzen dat ik ik wel ben en dat ik een adres heb in Sydney. 

Zo de eerste goedkeuring op zak, en ik mag deelnemen aan de White Card. Deze kaart bewijst dat ik weet hoe ik veilig moet werken binnen de bouw. Een volledige dag les, hoe spannend. 's Ochtends was het een korte theorieles met een filmpje, maar in de namiddag werd van ons verwacht om groepsopdrachten en een assessment (test) af te leggen. Eens de namiddag werd duidelijk dat het niet zo moeilijk was als eerst gedacht. We werden in groepjes ingedeeld, en begonnen de vragen op te lossen. De groepsopdrachten zijn trouwens ook een deel van de assessment. Plots begint de docent te dicteren wat we moeten zeggen. "Goed," zegt ie, "wat een goeie groep zijn jullie. Amaai dit gaat goed vooruit." Ah ja, je dicteert... 

Dan het tweede deel van de assessment bestaande uit een 34 meerkeuzevragen. 
"Ik kan niet de antwoorden geven!" zegt de docent. "Vraag 1, wat denken we?" 
Iemand zegt, volgens mij is het A. 
"Zeker?" vraagt de docent. 
Iemand anders zegt: neen, het is B! 
"B, we gaan voor B, iedereen content?" vraagt de docent. "vraag 2,...". 
Op een gegeven moment wachtte hij zelfs onze antwoorden niet meer af. Of ze op deze manier echt kunnen testen of we gezond verstand hebben al dan niet, weet ik niet echt, maar ze hebben alleszins weer een manier gevonden om extra geld te verdienen. 

Voor de blue card was het niet nodig om nog eens aan de hand van 100 punten te bewijzen dat jij jij wel bent, maar je moet een Engelstalig rijbewijs hebben. Ai, weer een probleem. Het Internationaal Rijbewijs dat ik vanuit België mee heb, is in het Nederlands, Frans en Duits, maar Engels? Neen dat zou toch te internationaal zijn, niet? Gelukkig zijn ze toch niet zo dom als eerst gedacht, er is, als je goed zoekt, 1 pagina in het Engels. Voor we geboekt hebben, hebben we wel eerst even nagevraagd of het in orde was, anders hadden we het nog moeten laten vertalen. 

Tijdens de les krijgen we daar een video voorgeschoteld over wat een Traffic Controller moet doen. Hoofdrolspeler... de jonge Russel Crowe. Niet slecht, denk ik dan! Theorie in de ochtend, Assessment (vragen + praktijk) in de namiddag. Deze docent was vroeger een politieagent, dus hij geeft de antwoorden niet onmiddellijk, maar het is openboek en hij heeft wel gezegd waar je ze allemaal kan vinden. Iedereen geslaagd! 

Attesten op zak, nu iedereen opbellen, e-mailen,... tot we een job hebben! Dus Australische bedrijven, wees gewaarschuwd. 1 tip: om van ons gezaag af te zijn, geef ons dan maar onmiddellijk een job! ;-)