Rondreizen tussen Sydney en Melbourne

De voorbereidingen voor 4 maanden rondtrekken in Australië zijn begonnen. De route gaat als volgt: Sydney - Newcastle - Brisbane - Cairns - Alice Springs & Uluru - Darwin - Broome - Perth - Adelaide - Tasmanië - Melbourne. Ik heb beslist geen auto te kopen, omdat heel veel te coveren is met bussen, treinen of per vliegtuig. 

De rode lijn op de kaart is vervoer dat ik al gepland heb (maar nog niet vastgelegd), met name van Sydney tot in Cairns met een Greyhound Hop on Hop off bus, van Cairns naar Alice Springs met de trein, van Alice Springs naar Darwin met de trein en van Darwin naar Broome met een Greyhound Hop on Hop off bus.

De paarse lijn daarentegen moet ik nog uitzoeken, want langs daar loopt er geen treinspoor of is er geen Greyhound bus. Om de afstand Broome - Perth te overbruggen en toch alles te zien, kan ik aan een groepsreis deelnemen. Het minpuntje hier is natuurlijk de bagagelimiet. De reis Adelaide - Tasmanië is met het vliegtuig. 


Maar eerst blijf ik nu een tijdje in Sydney en plan ik van hieruit enkele dag- of weekenduitstapjes, zoals naar de Blue Mountains, Canberra,...

Homeless of niet...

Respect voor anderen (lees: vrouwen) mag je wel hebben! 

Het is hier in Sydney blijkbaar de gewoonte om vrouwen lastig te vallen. Mijn huisgenote heeft het al enkele keren aan de lijve mogen ondervinden. Het gaat van "I will kill you!" tot ik volg je met mijn auto. Ook ik heb het deze ochtend op een loopje moeten zetten op weg naar het station.  Ik was op dat moment even vergeten dat ik mijn steel cap toe safety boots (veiligheidsschoenen met een stalen tip) aan had. Ze hadden wel wat schade kunnen aanrichten. Maar terwijl de man mij aan het uitschelden was, was hij ook aan het rechtstaan. Heb niet gewacht op een confrontatie.

Persoonlijk heb ik geen probleem met mensen die niet in een huis willen of in sommige gevallen niet meer kunnen leven, maar dat geeft je niet het recht om anderen te ambeteren. Onder de brug naast ons huis slapen er ook geregeld, maar tot nu toe heb je van deze mensen geen last. De ene kerel dat aan de overkant van de straat slaapt, komt daar meestal tijdens de dag slapen. 's Avonds is hij weer op stap. De andere kerel, die recent onder de brug ingetrokken is, komt meestal rond 18u. 

Het is opvallend hoeveel mensen hier op straat leven. Elke bank in het park, vele portiekjes,... worden bewoond. Elke dakloze heeft hier zo goed als een eigen slaapplaats. Vaak blijft hun volledige huisraad op die plaats staan. 

Misschien toch een werkpuntje voor Australië, nietwaar? 

 

Blowhole

Een wat?

Bron: http://deviantjohnny99.deviantart.com/art/Kiama-Blowhole-1-154657647

Deze ochtend om 6u50 liep mijn wekker af zodat ik op tijd in Sydney Central Station was om daar de trein van 8u29 te nemen naar Kiama. Om 10u51 ben ik aangekomen in Kiama onder een stralende hemel. Wat brengt naast mij ook duizenden andere toeristen naar Kiama. Wel, de enige attractie is de blowhole, een spuitgat. Ik heb daar toch wel zeker 10 minuten staan wachten, maar buiten af en toe een hels lawaai (donder) heb ik niets gezien. Het zag er redelijk vredig uit.

Daar stond ik dan... Verder heeft het kleine vissersdorpje niet veel te bieden. Dus ben ik maar langs de kust beginnen wandelen tot ik opeens op een klein marktje, waar alles homemade was, terecht kwam. Even wat snuffelen tussen de verschillende kraampjes, af en toe wat proeven en verse sinaasappelsap gekocht. Van daar uit zag ik dat er ook een kustwandeling van Kiama tot Minnanurra was. Voor ik deze ben gestart, ben ik eerst nog extra water gaan kopen, want ik merkte al direct dat ik te weinig water mee had voor deze zonnige en warme dag (ongeveer 30 graden) en weinig schaduw. 

Terwijl ik dan na een 5 kilometer wandelen, heuveltje op heuveltje af, eindelijk een schaduwplekje heb gevonden, ben ik daar even gaan zitten om gewoon van het uitzicht te genieten. En wonder boven wonder, zie ik ineens in het water een vin te voorschijn komen. Is het dan toch mijn geluksdag....? Ga ik in de verte de eerste haai in het wild zien? Oordeel zelf...

 

Toen ik dan meerdere vinnen zag, besefte ik dat ik geen haai zag, want deze leven meestal niet in groep. Deze dolfijnen hebben zich van tijd tot tijd laten zien. Ze hebben geen trucjes laten zien. Maar ik ben al heel blij dat ik mijn eerste wilde dolfijnen heb gezien.

Dag geslaagd zou ik zeggen. Ik heb wel het advies gekregen om in de winter terug te komen naar de Kiama Blowhole. Dan zou de zee vele ruwer moeten zijn en is de kans op spektakel veel groter.

Werk vinden - een queeste op zich

Geduld is een schone deugd... Toch denk ik dat het mijne bijna op is. 

Ik hoor het mezelf nog zeggen voor ik vertrok: Ik ga daar geen stomme jobkes doen! Vandaag moet ik toegeven dat ze niet op mij zitten te wachten. Heel bizar, maar het is zo. Alle interim/selectiekantoren (namen zal ik niet noemen) ben ik hier afgegaan, de ene al onvriendelijker dan de andere. Van zodra ze horen dat je een Working Holiday visa hebt, dat je van een ander land komt, heb je blijkbaar een of andere ziekte. Alles moet hier over internet gaan. Ik vraag me ondertussen af of het internet hier wel werkt. 

Het lijkt soms een echte paradox: Vriendelijk op straat versus de onbeleefdheid in de zakenwereld. Iedereen dat je passeert op straat lijkt de vriendelijkheid zelve, maar ik vraag me soms af of ze voor ze hun werkplek binnengaan ze deze eigenschap aan de voordeur moeten achterlaten. Als ik bel om mijn sollicitatie op te volgen en te vragen of ze mijn e-mail met mijn CV hebben ontvangen, krijg ik kortweg en vooral op de meest arrogante manier te horen: "Ons systeem werkt wel hoor!!! Als je geen reactie hebt gekregen, dan ben je niet geschikt." Waar haalde ik het ook in mijn hoofd om mijn sollicitatie op te volgen.

Dus nadat ik voor zowat elke Marketing - Events - Sport - Admin - Receptie job had gesolliciteerd vond ik het tijd om mijn interesseveld wat uit te breiden. Waarom geen Waitress-job. Lijkt me ook leuk, veel contact met mensen, multitasken,... Zal zeker mijn stressbestendigheidsfactor aansterken.  

Struikelblok 1: je moet ervaring hebben. Buiten hier en daar eens een koffie gezet of een sandwich gemaakt te hebben, kan ik ze niet overtuigen met mijn ervaring. 
Struikelblok 2: Overal wordt er ook gevraagd naar een RSA (Responsible Service of Alcohol). Concreet in België zouden we zeggen "Uw gezond verstand". Tja, hier willen ze daar een bewijs van hebben. Dus voor een 120$ kan je zo'n attest behalen.  
Struikelblok 3: Zomerseizoen is voorbij. Dit betekent dat er minder en minder toeristen komen. Met als gevolg dat men in de horeca ook minder en minder personeel nodig heeft. Is het dan noodzakelijk om zo'n attest te behalen? 
Struikelblok 4: Het RSA attest is alleen maar geldig in New South Wales. Andere staten hebben andere normen, dus ook andere attesten.  
Kortweg: de beslissing is gevallen op: NEEN ik haal geen RSA attest. 

Maar wat ga ik dan wel doen? Mijn huisgenoot, Mark, kwam dan met een job af. Lollipop girl. euhm, wat Mark? Geen paniek, zei hij, het is niets slechts. Ze zoeken hier voor alle wegenwerken voornamelijk meisjes om Traffic Controller te zijn, maar wij noemen ze in 'den bouw' Lollipop girls. Dus wat moet ik daarvoor kunnen? De verkeersregels. Is quasi niet moeilijk als je een rijbewijs hebt behaald. Eerste jobadvertentie, wat zie ik: White card, blue card,... Wederom attesten om uw gezond verstand te bewijzen. Samen met Carmen heb ik mij ingeschreven voor de attesten te behalen. De White Card is erkend in heel Australië.

Vooraleer je mag meedoen aan deze testen moest ik voor 100punten kunnen bewijzen dat ik ik wel ben! Aan de hand van mijn paspoort (70punten), Medicare pas (25punten) en mijn lease van de kamer (25punten), kon ik bewijzen dat ik ik wel ben en dat ik een adres heb in Sydney. 

Zo de eerste goedkeuring op zak, en ik mag deelnemen aan de White Card. Deze kaart bewijst dat ik weet hoe ik veilig moet werken binnen de bouw. Een volledige dag les, hoe spannend. 's Ochtends was het een korte theorieles met een filmpje, maar in de namiddag werd van ons verwacht om groepsopdrachten en een assessment (test) af te leggen. Eens de namiddag werd duidelijk dat het niet zo moeilijk was als eerst gedacht. We werden in groepjes ingedeeld, en begonnen de vragen op te lossen. De groepsopdrachten zijn trouwens ook een deel van de assessment. Plots begint de docent te dicteren wat we moeten zeggen. "Goed," zegt ie, "wat een goeie groep zijn jullie. Amaai dit gaat goed vooruit." Ah ja, je dicteert... 

Dan het tweede deel van de assessment bestaande uit een 34 meerkeuzevragen. 
"Ik kan niet de antwoorden geven!" zegt de docent. "Vraag 1, wat denken we?" 
Iemand zegt, volgens mij is het A. 
"Zeker?" vraagt de docent. 
Iemand anders zegt: neen, het is B! 
"B, we gaan voor B, iedereen content?" vraagt de docent. "vraag 2,...". 
Op een gegeven moment wachtte hij zelfs onze antwoorden niet meer af. Of ze op deze manier echt kunnen testen of we gezond verstand hebben al dan niet, weet ik niet echt, maar ze hebben alleszins weer een manier gevonden om extra geld te verdienen. 

Voor de blue card was het niet nodig om nog eens aan de hand van 100 punten te bewijzen dat jij jij wel bent, maar je moet een Engelstalig rijbewijs hebben. Ai, weer een probleem. Het Internationaal Rijbewijs dat ik vanuit België mee heb, is in het Nederlands, Frans en Duits, maar Engels? Neen dat zou toch te internationaal zijn, niet? Gelukkig zijn ze toch niet zo dom als eerst gedacht, er is, als je goed zoekt, 1 pagina in het Engels. Voor we geboekt hebben, hebben we wel eerst even nagevraagd of het in orde was, anders hadden we het nog moeten laten vertalen. 

Tijdens de les krijgen we daar een video voorgeschoteld over wat een Traffic Controller moet doen. Hoofdrolspeler... de jonge Russel Crowe. Niet slecht, denk ik dan! Theorie in de ochtend, Assessment (vragen + praktijk) in de namiddag. Deze docent was vroeger een politieagent, dus hij geeft de antwoorden niet onmiddellijk, maar het is openboek en hij heeft wel gezegd waar je ze allemaal kan vinden. Iedereen geslaagd! 

Attesten op zak, nu iedereen opbellen, e-mailen,... tot we een job hebben! Dus Australische bedrijven, wees gewaarschuwd. 1 tip: om van ons gezaag af te zijn, geef ons dan maar onmiddellijk een job! ;-)

Autumn Vibes

Herfst is in het land... Alleen zou je het nog niet zeggen. 

Afgelopen zondag werd het begin van de herfst gevierd in de Botanic Gardens in Sydney, met het festival Autumn Vibes. Herfst is voor mij gele, bruine en rode bladeren aan de bomen, het vallen van de bladeren, regen, gure wind, ... Maar dan denk ik niet automatisch aan Braziliaans, Samba, Capoeira.

Op het programma stonden allerlei workshops voor kinderen, wandelingen met gids, theeceremonies, samba-workshop, capoeira-workshop, muzikale en dansoptredens. Samen met Leen ben ik de Japanse theeceremonie van dichtbij gaan bewonderen. Op de foto hieronder kan je zien hoe deze dame met een kwastje van bamboe, een Chasen, de thee opklopt tot een schuimend geheel. Dit zorgt ervoor dat de thee een bittere smaak krijgt. Deze demonstratie was gratis, maar wilde je de thee effectief proeven moest je $ 5 betalen voor een kop groene bittere thee.

Daarna waren we net op tijd om een guided walk van een klein uurtje te volgen. Onze gids loodste ons van de ene schaduwrijke plek naar de andere. Ondertussen vertelde hij weetjes over sommige bomen in de Garden. Zo staat er een Wishing tree, waar je driemaal in de ene richting en driemaal in de andere richting dient rond te lopen en ondertussen te wensen. Ik heb het nog niet geprobeerd, misschien moet ik nog maar eens naar de boom gaan en er een paar keer rondhuppelen en wensen. De Wishing tree is niet meer de originele boom, ondertussen is het al de opvolger. Helaas heeft de opvolger niet dezelfde mooi vorm als de originele. Toen de opvolger gepland werd, was er een gigantische storm dat ervoor gezorgd heeft dat deze boom wat gehavend is. 

In de vijver zitten eels, alen. Het water wordt om de zoveel tijd uit de vijver gehaald. De alen trekken dan verder op zoek naar een nieuwe vijver of naar de rivier, en komen terug van zodra er terug water in deze vijver staat. Ze ademen door hun huid, waardoor deze vissen enige tijd op het land kunnen overleven. Ik was al enkele keren in de Botanic Gardens geweest en had het bordje zien staan, maar tot voor zondag had ik er nog geen een gespot. Dus voor mij leek het een stadslegende. Maar doordat vele kinderen rond de vijver stonden op zondag brood in het water te gooien werden de alen weliswaar gelokt. En heb ik er ook enkele gespot.

Na onze wandeling hebben Rob en Carmen zich bij ons gevoegd en zijn we naar de main stage gegaan, want daar ging de sambaworkshop beginnen. Enkel Carmen waagde haar aan de Samba-moves. Rob had geen zin, en Leen en ik waren te druk bezig als paparazzi fotograaf. Nadien ging deze sambaworkshop over in een capoeira-workshop, een Braziliaanse vecht-dans. 

De hele Autumn Vibes werd afgesloten met een heuse Braziliaanse show waar Samba, Capoeira, Lambada, ... allemaal vlot in elkaar verweven werd. Natuurlijk konden de schaars geklede dames met pluimen niet ontbreken. 

 

Hasta Luego!

Mangroves

Vandaag ben ik op stap geweest met Carmen Chezzi, een te gekke Limburgse. We hebben de trein genomen via Lidcombe naar Sydney Olympic Parc om daar de Badu Mangroves Boardwalk te verkennen. 

Mangroves zijn bomen en struiken en komen voornamelijk voor in tropische gebieden met een getij, zoals naast een rivier of oceaan. Door het getij wordt de grond steeds vochtig gehouden en het zoutgehalte blijft op peil. De wortels van de bomen en de struiken houden de grond op zijn plaats.

 

In Sydney Olympic Parc hebben ze een houten wandelpad in de mangroves aangemaakt, zodat de wandelaars alles (bomen, struiken, vogels, krabben,...) van dichtbij kunnen bewonderen. Zelf waren we enorm gefascineerd door alle kleine holletjes waar duizenden krabbetjes zich verscholen als we te snel bewogen. Na de houten wandelpaden (de boardwalks) kom je terug op een geasfalteerde weg die ons naar een grote waterpartij met verschillende vogels brengt. Vanuit een vogeluitkijkpost hebben we dan ook even stilletjes naar de pelikanen, reigers, zwanen en allerlei soorten eenden zitten kijken.

Ondanks ons getetter hebben we toch enorm genoten van de natuur en de nodige stilte.

Mardi Gras

Voor ik meer vertel over Mardi Gras in Sydney, zal ik eerst even wat meer vertellen over Mardi Gras in de wereld. Mardi Gras betekent eigenlijk Vette Dinsdag, en het is de dinsdag voor Aswoensdag. Voor ons is Mardi Gras dus Vastenavond. In de christelijke betekenis gaan we dan voor de laatste keer rijkelijker eten voordat er gevast wordt. Wij kennen Mardi Gras voornamelijk als een carnavalstoet. Met name in Binche, daar wordt elk jaar een heuse carnavalstoet georganiseerd. Deze parade werd in 2003 zelfs op de UNESCO-lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid geplaatst. 

Mardi Gras wordt niet in elke stad of elk land tijdens dezelfde periode gevierd. In Mobile (Alabama - US) wordt het bijvoorbeeld gevierd in November. Andere bekende steden waar Mardi Gras (of Carnaval) wordt gevierd rond dezelfde periode (feb-maa) zijn: Rio De Janeiro (Brazilië), Barranquilla (Colombia), Port of Spain (Trinidad and Tobago), Quebec City (Canada), Mazatlán en Sinaloa (Mexico) en New Orleans in Louisiana (US). 

Laten we dan nu de stap zetten naar Sydney. Hier krijgt Mardi Gras een heel andere betekenis. Mardi Gras is het een festival voor LGBT (Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender). Dit evenement is gegroeid van marsen om rechten te bekomen in 1978, waar veel participanten werden gearresteerd, tot een heuse parade met heel veel show, waar zelfs nu agenten in uniform mee kunnen lopen. Ondertussen werden reeds heel veel veranderingen binnen de Australische wet doorgevoerd. Vandaag strijd men voor het recht om te huwen. De Sydney Mardi Gras is naast een groot feest ook enorm politiek getint. Het motto is "zien of gezien worden". 

  

De parade loopt van Sydney CBD tot Darlinghurts over een parcours van 1,7 km. Langs het parcours hebben verschillende toeschouwers plaatsen afgebakend met tentjes, knalt er luide muziek uit de boxen van de omwonenden, worden er podia gebouwd in voortuintjes,...  In de parade zelf lopen er meer dan 8500 mensen mee. De parade wordt opgang getrokken door bikers die van Darlinghurst via Oxford Street naar Sydney CBD rijden. Daarna gaat het in omgekeerde richting. De eerste paradewagen vertrekt in Sydney CBD rond 8u en gaat naar Darlinghurst.

De volledige parade eindigt in Moore Park, waar er nadien een nog bombastischer feest losbarst. Meer dan 15.000 tickets worden er verkocht. In 1998 was tot nu toe de grootste aller tijden, met ongeveer 27.000 feestvierders. Tijdens de party komen er verschillende artiesten optreden. De afgelopen 20 jaar hebben reeds verscheidene grote namen op het podium gestaan, o.a. Kylie en Dannii Minogue, Boy George, Cyndi Lauper, Olivia Newton-John, Sam Sparro,... Dit jaar stond onder meer Loreen op het podium.

Als je in Sydney bent tussen februari en maart mag je de parade zeker niet missen. Wie meer foto's wil bekijken, zal tussen mijn foto's moeten kijken op facebook.

Chinese Garden Of Friendship

Vanuit Darling Harbour wandel je richting Chinatown en zo kom je bij de Chinese Garden of Friendship. Deze Chinese tuin werd in 1988 officieel geopend ter gelegenheid van het 200-jarige bestaan van Sydney.  Een oase van rust is deze bruisende stad, het zou de slogan kunnen zijn voor de Chinese Garden of Friendship. 

 

De tuin is zo ontworpen dat je geen punt vindt waar je de hele tuin kan overschouwen. De Dragon Wall is het symbool van de verbondenheid tussen Sydney en het Chinese Guangzhou. 

Bij de eerste vijver stond een klein jongetje, met zijn ouders, de mooie grote vissen (Koi's) brood te voederen. Dit tot grote ergernis van de verzorger. Hij heeft met hand en tand moeten uitleggen dat het kindje geen brood mocht geven, maar wel korrels. Van brood gaan dus de vissen dood! Wees gewaarschuwd... De verzorger klapte in zijn handen en plots kwamen alle vissen naar ons toe gezwommen. 

  

Als je dan verder wandelt en je bent héél stil, krijg je ook de kans om verschillende waterdragons en kleine salamandertjes te zien. Tijdens een warme dag kan je hier perfect schuilen voor de brandende zon op de verschillende bankjes of in het theehuisje.