Dingo dingo dingo

Nieuwe trip: 3d/2n Cool Dingo op Fraser Island

De dingotoer start om 7u45 in de ochtend: opgepikt worden voor de deur van de hostel. Rond 10u is het dan zo ver. We zijn op Fraser Island waar onze gids, Peter Meyers, ons staat op te wachten met zijn 4WD bus. 

Past perfect bij mijn outfit. 

Op de eerste dag staat Lake Mackenzie, Basin Lake, een wandeling door het regenwoud en een fantastische zonsondergang. Dus we zijn nog maar net op het eiland als onze gids ons naar het prachtige Lake Mackenzie brengt. Heel opvallend is dat elk meer sinds enkele maanden hier veel hoger staat dan normaal.Tegen lunchtime heeft onze gids een geweldige picknick klaar staan. Wel opletten geblazen voor de Kookaburra, een vogel die gek is op onze lunch. 

"Zin om iets te doen dat niet in de toer zit?" vraagt onze gids. Euhm... Ja natuurlijk!! Hij brengt ons met zijn bus over wegen die steeds dichter begroeid zijn naar een strandje met duizenden krabbetjes. 

Oke, terug naar de orde van de dag. De rest van de toer moet nog afgewerkt worden. We stoppen en gaan te voet verder naar Basin Lake. Daar worden we quasi midden in het regenwoud gedropt. Gelukkig is het zeer duidelijk wel pad we moeten volgen. Na een wandeltocht van 1,5h komen we terug aan onze bus waar onze gids staat te wachten met fruitsapjes en een chocoladekoekje. Fashback: een schooluitstapje? 

Van hieruit rijden we door naar de kade waar we eerder die dag zijn toegekomen voor een fenomenale zonsondergang. 

De dag eindigen we met dinner en rugby (Wallabies vs British & Irish Lions) in de DingoBar.  

Dag 2 begint met slecht weer. Maar desondanks hebben we een drukke dag, dus staan we om 7u45 in de regen te wachten. Peter heeft ons een dingo en blauwe lucht beloofd. Vandaag blijkbaar geen roze bus. Maar met onze nieuwe bus rijden we weeral op hobbelige wegen die steeds nauwer worden naar het strand. Laagtij en mistig weer maakt van het strand een dreigende setting, daarnaast helpen de verhalen van Peter niet. Blijkbaar heeft er ooit een onverwachte grote golf een bus de zee in gesleurd. Maximum snelheid op het strand is 80km/h. Dus daar gaan we dan. Eerste halte is het Maheno scheepswrak dat op Fraser Island gestrand is in 1935 tijdens een cycloon.

Op onze weg naar Indian Head komen we maar liefst 2 dingo's tegen. De plaats waar je onderaan de klif een goed beeld hebt van het leven in zee. Uitkijken naar haaien, roggen, schildpadden en walvissen! Helaas was het te slecht weer en te woelig water waardoor we enkel in de verte enkele walvissen hebben zien breachen. Het was zeer moeilijk om het met het blote oog te zien, maar met mijn cameralens kon ik een klein beetje dichter komen. 

Op naar de Champagne Pools. Lap het noodlot slaat toe. Ik schuif uit op een van de rotsen, kom een klein beetje verkeerd neer en mijn pols en enkel vangen de schok op. Even wat losschudden en alles lijkt weer in orde. De nodige fotoshoots en sommige duiken in het water. Ikzelf niet, want hoe kan het ook anders, ik vind het te koud. 

De volgende stop is Eli Creek. So far, so good mijn pols en enkel lijken vol te houden, dacht ik. Maar niets is minder waar. Als ik uit de bus stap en naar de creek wandel, is het soms heel moeilijk om op mijn rechtervoet te blijven rechtstaan. De eerste gedachte: het komt toch allemaal wel goed. Dus ik sta in het midden van de creek om foto's te nemen van de anderen die met een reuze band afkomen. 

We gaan nog een stapje verder en gaan een van de mooie zandduinen bekijken. Nu sta ik op het punt om toch even te blijven zitten in de bus, maar mijn nieuwsgierige ik kan het niet laten. Gelukkig anders had ik deze gemist: 

Dus 2 dingo's en een slang, maar een echte blauwe lucht hebben we niet veel gezien. Ondertussen kan ik mijn pols en mijn enkel bijna niet meer bewegen. Tijd dus om terug naar het resort te gaan. Terwijl de andere van mijn groep naar het zwembad trekken, blijf ik achter in de lobby met ijs op mijn pols en enkel. De EHBO'er van dienst komt me uitleggen wat ik al weet. Maar zorgt er wel voor dat ik enkele pijnstillers heb en dat alles ingetapet wordt. De shutlle bus brengt ons tot voor onze lodge. Ook weer ronden we de dag af met dinner in de DingoBar. 

Dag 3 en we mogen een kwartiertje langer slapen. 8u klaarstaan en wat zien we: yes terug de roze bus. Vandaag staat er paddleboarden op Lake Wabby en Lake Birrabeen op het programma, met daartussen lunch in het tweede resort op het eiland. Misschien geen goed idee om te paddleboarden, maar de kans doet zich nu voor, dus die kan ik niet laten schieten. Ik ben er vrij snel mee weg, oef.. En we beslissen om wat aflossingswedstrijdjes te organiseren. Eerst eentje meisjes tegen jongens, dan Engelsen tegen de rest van Europa. Helaas zat ik 2 keer in het verliezende team. De eerste keer met de meisjes waren we eigenlijk aan de winnende hand toen de jongens besloten om het wat vuiler te beginnen spelen door een van de meisjes te laten vallen. Bij het tweede team waren er enkele klungelaars. 

Nog een laatste groepsfoto op de lookout van Lake Birrabeen en dan richting de ferry. 

Barb-B-Canoe

In de wereld zijn er 2 Everglades: eentje in USA en eentje in Noosa Heads Australië. Kortweg gezegd is het een gebied dat onder water staat, waar verschillende kleine eilandjes zijn gevormd met bomen. Vaak vind je er mangroves terug. Ik denk steeds aan krokodillen als ik aan de Everglades denk, maar misschien komt dat door teveel naar Animal Planet te kijken.

Deze ochtend om 10u hebben ze me aan de hostel opgepikt. Klaar voor een hele dag de Everglades te verkennen. Eerst ongeveer een uurtje dieper in de Everglades varen om dan in Fig Tree Point over te stappen in een kano. Ongeveer 5 km verder in Harrys Camping and Day Use Area stond er dan een lekkere BBQ op ons te wachten.

In de kano zat ik met het Duitse meisje. Samen hebben we bijna de hele tijd voorop gevaren. Tot op het moment dat de Ierse boot langs ons kwam om te vragen of ze een foto van ons moesten trekken. 

Toen hebben we hen gevraagd of ze een eindje terug de krokodil gezien hadden. Hun gezicht was goud waard. Met de mond open staarden ze ons. "Echt?" riepen ze, "waarom hebben jullie niet geroepen!? De volgende keer wel roepen hoor!" Ons verhaal was dat we dat niet konden, we waren veel te dichtbij en we wilden het beest niet doen verschieten. Hilarisch! 

Jammer genoeg, geen krokodil gezien. Wel gegeten in Brisbane. Lekker, het proeft een beetje zoals kip, alleen wat taaier. 

Na de overheerlijke BBQ (barramundi voor mij) konden we kiezen: lekker lui op de boot of al peddelend met de kano. Het Duitse meisje en ik stonden als eerste te springen om terug met de kano te gaan. Uiteindelijk koos de Ier er ook voor om met ons mee terug te gaan. 1 van de Engelse meisjes was niet echt zeker, dus deze is een beetje onder lichte druk bezweken van de kapitein van de boot. "Hé jij, toch ook met de kano!?"

Als echte lieverds hebben het Duitse meisje en ik de andere 2 in hun kano geholpen, wat zorgde dat ze ineens 50 tot 100 m voor ons uit peddelden. We hadden hen gewoon wat voorsprong gegeven. Als volleerde kanovaarders hebben we de achtervolging ingezet. Na 1km hadden we ze ongeveer ingehaald. Vanaf dan hadden we quasi beslist dat we de grote boot gingen verslaan. Dus we bleven op een gestaag tempo verder peddelen. Elke 5 min keken we toch eens achterom. Geen boot te zien. Dus goed doorgaan met peddelen! Af en toe hadden we wel een kleine botsing, maar altijd zonder kleerscheuren. Uiteindelijk hebben wij de leiding overgenomen. Aangezien we merkten dat de boot in de verte nog niet te zien was, was de strijd toch weer tussen de 2 kano's. Off we go. Met een kleine tactiek (slalommen) konden we de andere kano altijd een beetje de loef afsteken. Ongeveer 5 à 10 minuten voor de grote boot waren wij terug in Fig Tree Point. Vandaar hebben we dan de rest terug afgelegd met de grote boot. 

Lekker gegeten, wat stramme spieren, maar wat een geweldige dag! 
Afsluiten al tokkelend op mijn laptop op het terras van de hostel.

On the road

Hierbij de planning voor de komende weken:

• 21 juni: vertrek naar Hervey Bay
• 22 - 23 - 24 juni: Fraser Island
• 25 - 26 juni: Airlie Beach
• 27 - 28 juni: Whitsunday Islands (2 dagen en 2 nachten op een Catamaran)
• 29 juni: Airlie Beach
• 30 juni en 1 juli: Magnetic Island (Koala Cuddle Express)
• 2 juli: Mission Beach (To skydive or Not To Skydive - That's the question)
• 3 - 4 juli: Cairns
• 5 - 6 juli: Cape Tribulation
• 7 - 8 juli: Port Douglas
• 9 - 10 - 11 juli: Cairns
• 12 juli: vlucht naar Alice Springs
• 13 - 14 - 15 - 16 juli: 4WD trip naar Uluru en omgeving
• 17 juli: Alice Springs
• 18 juli: vertrek met The Ghan naar Darwin (aankomst 19 juli 's avonds)
• 20 - 21 - 22 juli: Darwin
• 23 - 24 - 25 juli: Kakadu National Park
• 26 juli: Darwin
• 27 juli - 17 aug: 22 dagen van Darwin tot Perth

Zo nu zijn jullie op de hoogte! 

Een nachtmerrie van een nacht en een zonnige winterse dag

Slapen doe ik onderweg in een kamer met meerdere mensen. In Surfers Paradise deelde ik de kamer met 5 anderen, waarvan ik er 3 had leren kennen voor ik ben gaan slapen: een Zwitserse, een Duitse en een Aziatische. Tegen deze ochtend wist ik dat er ook nog een Engelse en een Franse in de kamer lagen. 

De problemen begonnen al vroeg in de avond toen ik terug op de kamer kwam en het Duitse meisje mij spontaan oordopjes aanbood. Ik snapte ook direct waarom: het Aziatische geknor. Maar de oordopjes mochten niet baten. Rond 3u 's nachts hoorden we ineens Aziatisch gebrabbel. Het mens heeft in haar droom een ruzie uitgevochten met iemand. Zelfs na een Shut Up bleef ze maar doorgaan. Het kan ook zijn dat ze iemand aan het verwensen was, want het klonk enorm eng. 

Enkele uren later, eindelijk in slaap gevallen, slaagt de Engelse de kamer deur met een enorme klap toe. Samen met de 4 anderen schiet ik wakker. Een beetje later komt ze terug, begint ze te schelden en te dreigen met de politie. Haar backpack, haar paspoort en haar BH zouden gestolen zijn. Volgens mij was ze toch nog een beetje dronken van de avond voordien en had ze misschien wel haar BH in een andere kamer uitgedaan en vergeten. 

De dag is dus begonnen rond 7u deze ochtend, maar ben toch nog een uurtje blijven snoezelen. Dan toch in gang geschoten: aankleden, ontbijten en uitchecken. En dan de omgeving rond de YHA hostel een beetje verkennen, de haven, winkelcentrum en het strand. Zalig om het water van de zee te voelen. 

Om 11u met de shuttle naar de stad van Surfers Paradise. Het enige wat er te beleven was, was het strand en de SkyPoint. Met zo'n prachtig weer heb ik natuurlijk wat gekuierd met mijn voeten in de branding. Daarna de tweede attractie bezocht. Van op de 77e verdieping, de SkyPoint, kan je op een zonnige dag van Byron Bay tot Brisbane zowel de kustlijn als het hinterland bewonderen. Toch lijkt mij Surfers Paradise wel heel interessant voor iemand die graag een lui lekker strandvakantie heeft of kiest voor een surfvakantie. 

Winter in de Gold Coast is ongeveer 23 graden. Veel kouder wordt het blijkbaar niet. Vanaf nu gaat het voor mij elke keer beter en beter worden. 

Zalig toch, zo'n winter. 

Pijn... meer pijn... Oorlogswonden

Gisterenavond werd het me al duidelijk. Ik zou het zeker voelen in mijn bovenlichaam dat ik gesurft heb! Spieren, die ik in lange tijd niet meer gebruikt heb, of zelfs nog nooit gebruikt heb, voel ik nu. Toch kan ik zeggen dat het de moeite waard was. Ondanks de spierpijn en de blauwe blekken, aka de oorlogswonden, op mijn onderarmen. Geen idee hoe ik die heb opgelopen.

Deze ochtend stond ik op, probeerde ik uit het bed te klauteren en de eerste kreten waren er: "Ai! Oei! Auw!". Even was ik vergeten dat ik een kajak tripje heb geboekt, maar toen sloeg het in als een donderslag bij heldere hemel. Opstaan, klaarmaken, inpakken en kajakken. 

Om 9u10 stond ik klaar, ik was uitgecheckt en de bagage was in een locker veilig opgeborgen. Ik was quasi klaar om deze keer dolfijnen en schildpadden te spotten. Sam, de gids, kwam me ophalen, nog een andere griet gaan oppikken. Dan de Jeep volgeladen met grieten, bracht Sam ons naar het startpunt van de kajaktocht. Daar kregen we een wetsuit, zwemvest, een helm en een peddel in onze handen geduwd. Aantrekken en wachten was de boodschap. Iedereen was aangekleed en we kregen nog snel enkele signalen dat we moesten onthouden, een snelcursus kajakken. En dan moesten alle heren uit de groep de kajaks naar het water dragen. 

3 gidsen, 3 meisjes alleen ingeschreven. Wat geweldig toch, want ik heb spierpijn en we mochten in de boot bij een gids! Ik heb geen foto's getrokken, want ik had wat schrik om mijn cameraatje te verliezen. Maar de foto's van de gidsen komen er nog wel aan...

"Jump in mate and let's go!". Eerste golf sloeg me haast terug uit de boot. Bij de tweede golf had ik me nog niet herpakt van de eerste, dus het noodlot sloeg bijna terug toe. Zonnebril af, proberen snel in een van mijn zakjes steken, maar de derde golf was er al. Eens de golven door bleek de wind veel te sterk, de zee veel te ruw, waardoor we de baai niet uitgegaan zijn. In de baai zelf wonen (volgens de gidsen) meer dan 400 dolfijnen en zijn er ook plekken waar de zeeschildpadden vaak rondhangen. 

We hebben bijna de hele baai doorkruist op zoek naar schildpakken en dolfijnen. Helaas niets te zien. Blijkbaar hadden ze vandaag geen zin. Dus besloten de gidsen dat het tijd was voor eerst een beetje golfjes pakken op weg naar het strand en dan iets warms drinken en TimTam koekjes eten. 

Na de TimTam break terug de boot in en de baai nog maar eens afzoeken. En opeens hoorde je de gelukskreten uit enkele boten: "Yeah, dolphins!!" Inderdaad, een moederdolfijn met haar jong, op jacht naar visjes. Een beetje later hebben zich er nog enkele andere dolfijntjes zich bij deze 2 gevoegd. Hoe wonderlijk kan het zijn. Ze kwamen recht op ons afgezwommen. Zijn dan onder ons gezwommen. Ik zat in de laatste boot, waardoor ik ze als ze terug boven kwam als eerste kon bewonderen. De dolfijnen hebben een rondje rond ons gezwommen en zijn dan de school vissen gevolgd naar de open zee. 

Toch even checken met de gids: "Welke dieren buiten dolfijnen, schildpadden en de voorbijkomende walvissen leven er hier allemaal in de baai?". Sam zijn eerste reactie was: "Sharks". WAAAAAAAAAT???? Kon je me dat niet zeggen voor ik in de kajak stapte, of voor ik boekte? Oke, welke haaien? Dus Sam begint met opsommen: "tijgerhaaien, stierhaaien,...". Stop maar, duidelijk alle gevaarlijke soorten dus. Gelukkig heb ik de vraag ook pas op het einde gesteld en blijven ze volgen Sam meestal buiten de baai.

Naast surfen vond ik tijdens het verblijf in Byron Bay het kajakken top! De pijnlijke spieren, de blauwe plekken en nu ook nog de blaar op mijn hand neem ik er met veel plezier bij. Het bewijst dat ik het overleefd heb. 

Deze avond om 17u heb ik dan de Greyhound bus genomen helemaal tot in Surfers Paradise. Enorm jammer vond ik het dat er geen shuttle voorzien was van de busstop naar de YHA. Dus op zoek naar een bus en dan naar de hostel. Je kan je dus voorstellen dat ik niet met het meest gelukkige gezicht aankwam. You know me... Hier kan ik duidelijk zeggen dat ik blij ben dat ik maar 1 nachtje blijf. Hopelijk zijn de meeste hostels zoals die van Byron Bay en niet zoals deze! 

Met een biertje in de hand nog even genieten op het strand!

Van grasshopper naar surfer

Donderdag 13 juni, mijn tweede dag in Byron Bay, heb ik een uitstapje gemaakt met de Grasshopper naar Nimbin.

Meet the Grasshopper

Nimbin, een klein plaatsje op een uurtje rijden met de bus van Byron Bay, is vooral gekend voor de inwoners, namelijk de hippies. Wiet is in NSW (New South Wales) Australië verboden, het is niet zoals Nederland. Er zijn geen coffeeshops waar je terecht kan. We stapten nog maar van de bus als de eerste kerel vroeg: "iemand wiet?" 5 stappen verder komt de volgende, en zo verder. Eens je op het einde van de straat bent, want zo groot is de stad, kom je terug en iedereen vraagt het je nog eens. 

Nadat sommigen uit onze bus in hogere sferen waren, zijn we verder gereden naar een afgelegen plekje. Eens aangekomen hebben we eerst een korte wandeling gemaakt naar de waterdam waar we een schildpad hebben gered. Ik kan helaas niet zeggen of het beest het effectief gered heeft. Mijn eerste BBQ is een feit. Worstjes, burger, en een slaatje. Buikje gevuld, klaar voor een ritje naar Whian Whian, naar de watervallen in het regenwoud. De Aboriginals gebruiken het woord Whian voor boom. Maar ze hebben geen woord voor veel, dus zeggen ze gewoon het woord 2 keer. Vandaar Whian Whian voor "veel bomen". 

Vandaag (vrijdag) was het tijd voor mijn eerste surfles met Style Surfers Byron Bay. Om 8u50 werd ik samen met de andere surfers door de instructeur voor de hostel opgepikt. Vandaar met minibus op weg naar de beach. Wetsuit aan, zonnecrème gesmeerd,... klaar voor de opwarming: joggen en stretchen. Tijdens het stretchen worden de eerste dingen geleerd en daarna komt het surfboard van pas bij de oefeningen op land. Ondanks enkele blauwe plekken op mijn armen vond ik het geweldig. Het is voor herhaling vatbaar! 

Morgen om 17u vertrek ik naar Surfers Paradise, dus ik kan nog gaan kajakken met de dolfijnen en schildpadden. Hopelijk ben ik niet te stijf van de surfles vandaag.

Busje komt zo

Reizen van Sydney naar Cairns doe ik met de hop on hop off bus van Greyhound. Mijn eerste stop is Byron Bay. Gisterenavond vertrok de bus om 10u. Toch maar goed op tijd zijn, dat ik ze zeker niet mis. Dus stond ik rond 9u al op de vertrekplaats. Gelukkig was ik niet de enige met deze gedachte. 

Even na 9u30 kwam er een bus aangereden. We sprongen met z'n allen recht en wilden de bus opvliegen, maar de chauffeur deed teken dat hij niet degene was waarop we wachtten. Een beetje later kwam dan gelukkig de juiste bus toe. 

Ondertussen had ik al kennis gemaakt met 2 Britse kerels, 2 Canadese meiden en een Hollandse griet. Op de bus heeft er zich nog een Zwitserse kerel aan ons gezelschap toegevoegd. Door de taalbarrière kon ik samen met de Hollandse wel even in het Nederlands melden dat de bus enorm naar zweetgeur rook en we konden ook duidelijk zeggen wie de schuldige was. Wat bleek, het was een exotische liefde dat net aangekomen was van de luchthaven. 

Tijdens de busrit hebben we allemaal geprobeerd om te slapen. Wat toch niet altijd praktisch was. Gelukkig voor ons was de bus maar voor de helft gevuld. Concreet: we hadden elk twee zetels. Relatief lang uitgerekt lagen we op de zetel. De ene al wat harder aan het snurken dan de andere. 

Na een rit van 12u zijn we dan eindelijk gearriveerd in Byron Bay. Waar er een surfer boy (neen, geen Australiër, maar een Brit met een Working Holiday Visa dat in de hostel wat werkt voor gratis accommodatie) op mij stond te wachten om mij naar de hostel te brengen, dat om de hoek was. Hij bod ook nog aan om mijn zak te dragen. Persoonlijk was dat er wat over, alle ja, ik heb wieltjes onder mijn reistas staan. Maar als hij dat wilt doen, wie ben ik om dan tegen te pruttelen. 

Inchecken en de kamer (en de hostel) inspecteren. Ziet er hier heel proper uit. Eerste halte: goed gekozen! En dan snel omkleden van lange broek naar short, want Byron Bay is warmer dan Sydney! Snel wat fruit halen in de supermarkt en dan een wandeling maken over het strand naar de vuurtoren en terug. 

Ongeveer een 3uurtjes ben ik onderweg geweest. Ik moet wel toegeven dat ik héél vaak gestopt ben om dingen te bewonderen, zoals de Goanna. 

En natuurlijk ook om in zee naar de horizon te loeren op zoek naar walvissen. Heb ik ze gevonden. Maar natuurlijk. Ze zijn me weliswaar tot hier gevolgd. Wat een uitslovers. Hoe saai ze waren in Sydney, hoe speels ze in Byron Bay zijn. Enkele mensen hebben ze ook zien breachen (bijna volledig uit het water springen), maar dat heb ik helaas niet gezien. 

Ondertussen heb ik al beslist dat ik op mijn laatste dag hier (zaterdag) toch wil gaan kajakken tussen de dolfijnen. Morgen naar Nimbin bij de hippies en vrijdag leren surfen.. 

Cheers!

Afronden en vertrekken

Er is een tijd van komen, en eentje van te reizen.. En het reizen begint op dinsdag. Dat betekent nog de laatste dingen afhandelen, zoals de reisroute opmaken, uitstapjes boeken, inpakken, …

Ik heb mijn reis opgedeeld in 4 delen:

1. Sydney - Cairns

2. Cairns - Alice Springs - Darwin

3. Darwin - Perth

4. Perth - Sydney

Het eerste deel ligt vast. Delen 2 en 3 worden eerstdaags vastgelegd en het laatste deel is tot nu toe nog een (groot) vraagteken. Daar zal ik me zorgen over maken in de loop van de komende maanden.

Deel 1 wordt het volgende:

Dinsdagavond om 10u neem ik de bus naar Byron Bay, waar ik op woensdagochtend zal toekomen. Via YHA heb ik daar een 4n/3d pakket geboekt met een uitstapje naar Nimbin en een surfles van 3,5u. Misschien kan ik na de les eens recht blijven staan. Van Byron Bay gaat het richting Surfers Paradise, waar ik een nachtje ga blijven. Ik spring dan terug de bus op richting Brisbane voor een nacht of 3.

Een volgende trip brengt me in Noosa waar ik een bar-b-canoe trip ga ondernemen. Kanoën in de Everglades met een BBQ. Toch wel even vermelden dat het mijn eerste BBQ zal zijn sinds ik in Australië ben. Ik had eigenlijk wel gedacht dat ze me hier zouden overladen met BBQ. Ik was echt overtuigd dat Australië het BBQ-land van de wereld was/is. Na 2 nachten spring ik weer de bus op naar Hervey Bay. Zij die mijn vorige berichten goed gelezen hebben, weten nu dat ik daar misschien walvissen ga kunnen spotten. Van daaruit ga ik via YHA op een 3d/2n trip naar Fraser Island. Het eiland waar je niet in de zee kan omwille van de tijgerhaaien. Maar vanop bepaalde kliffen zal het zeker de moeite zijn om deze roofdieren en andere waterdieren allemaal te spotten.

Na de trip droppen ze me onmiddellijk terug aan de busstop, een nachtje slapen gepland op de bus onderweg naar Airlie Beach. De startplaats van de catamaran trip naar de Whitsunday Islands. 2d/2n rondvaren in de Whitsundays. Hmm, dat zal toch wel met de nodige reispilletjes moeten. Nu ik hier ben, moet ik mij er gewoon overzetten en gewoon zo'n reisje maken. Het is de enige manier om de eilanden het beste te bezoeken. Nadien blijf ik nog een dagje om te bekomen in Airlie Beach voor ik op Koala Cuddle Express op Magnetic Island vertrek. Vervolgens even uitrusten op het strand van Mission Beach, of misschien ben ik tegen dan zot genoeg om eens uit een vliegtuig te springen. En tegen 4 juli ben ik dan in Cairns.

Heel kort beschreven wat ik ga doen.

The Three Sisters

In de Blue Mountains in Katoomba kan je op Echo Point de Three Sisters bewonderen. Kortweg: een formatie van 3 rotsen naast elkaar. Er is natuurlijk meer te zien, namelijk prachtige bush wandelingen, de scenic cableway, scenic railway en overal verspreid wel watervallen. 

Het belangrijkste is natuurlijk de Aboriginal legende over deze 3 zussen, Meehni (922m), Wimlah (918m) en Gunnedoo (906m). De legende zegt dat deze 3 zussen uit de Katoombe stam, die in de Jamison Valley leefden, verliefd werden op 3 mannen uit een naburige stam (Nepean tribe). Maar een huwelijk tussen de 2 stammen was volgens een oude wet verboden. Deze 3 mannen, ook broers, waren daar helemaal niet blij mee. Ze ontvoerden de 3 zussen. Dit zorgde ervoor dat er een enorme grote stammenoorlog ontstond. Één van de stammenouderlingen heeft dan de 3 zussen in de 3 rotsen veranderd om hen te beschermen tijdens deze oorlog. Helaas voor de zussen is deze ouderling gesneuveld in de strijd en niemand kon de betovering ongedaan maken. Dus daar staan ze dan met z'n drietjes mooi naast elkaar. 

Zelf had ik beslist om niet te blijven staan, maar om een leuke wandeling te maken helemaal tot aan de voet van de Scenic Skyway, om deze dan terug te nemen tot boven. Wat ik niet uit het oog mocht verliezen deze keer was het uur, want om 4u was de laatste rit naar boven met de Scenic Skyway. Volgens de dame in de giftshop een wandeling van ongeveer 4u, en het was ondertussen al 12u30. Oeps dan maar... Snel vertrekken was de boodschap. 

Onderweg kom ik enkele Nederlandse meisjes tegen, geraak ik wat aan de praat, vergeet ik natuurlijk even de tijd in het oog te houden. Uiteindelijk wandel ik verder met een van de meisjes, want we lopen voor een klein stukje op dezelfde wandeling. Op het moment dat onze wegen scheiden, heb ik nog niet onmiddellijk door dat ik eigenlijk al wat te ver ben. Gelukkig lopen er enkele locals en kunnen die mij terug op het juiste pad brengen. Ik merk op dat moment dat het al 2u is. Tijd is voorbij gevlogen en ik zit nog niet in de helft van mijn wandeling. De paniek slaat pas echt toe als ik merk dat het wandelpad smaller en smaller wordt en dat ik eigenlijk al meer dan 20 minuten niemand meer gezien heb. "Als er nu een beest mij aanvalt, als ik hier naar beneden donder,... dan weet niemand waar ik ben" enkele van de gedachten die mij toch te binnen schieten. Geen pauzes, geen foto's,... ik moet en zal 4u halen aan de Scenic Skyway. 

2u35 zie ik op mijn horloge en dan zie ik een bordje met "1,5 u wandelen tot Scenic Walkway". Oef, denk ik dan. Dat moet lukken. Toch nog eventjes zonder pauzes doorgaan, drinken en wandelen tegelijk moet kunnen! Volle moed loop ik verder, want ondertussen passeren er toch al weer enkele mensen, worden de wandelpaden weer breder. Nog geen 20min later een bordje met "15 min wandelen tot Scenic Walkway". Hmmm... zijn de uren/minuten in Australië dan helemaal anders dan in België? Ofwel heb ik natuurlijk echt supersnel gewandeld.

Whale Watching

Zaterdag 1 juni de winter begint, maar ook het seizoen om walvissen te spotten voor de kust van Sydney. Nu ik dan hier ben, kan ik deze kans toch niet laten schieten. A once in a lifetime opportunity, denk ik dan. Dus met alles wat ik nodig heb in de aanslag: Touristil, Rescue Medicin kauwgum, fototoestel,… vertrek ik naar Circular Quay waar ik samen met Leen op Captain Cook Cruise ga.

We hadden via internet onze tickets gekocht. De dame aan de kassa zei: "Wacht daar aan het bord en Captain Cook zal jullie komen halen om 9u45, dus niet gaan rondwandelen, anders vindt hij jullie niet." Maar hoe gaan we hem herkennen, dachten we alle 2. Goed, wij staan braaf te wachten op de afgesproken plek. Toen we opeens in de verte een gestalte op ons zien afkomen. Captain Cook in levende lijve. 

Bron: eat-ate-tea.blogspot.com.

Hem moesten we volgen van de ene kant van Circular Quay (wharf 6) naar de volledig andere kant (Wharf 2). Hilarisch gewoon. Op een dag vind je de job van je leven!

Eenmaal bijgekomen van het lachen stappen we op onze boot en varen we de haven uit. We blijven een tijdje in de buurt van de kust van Bondi Beach dobberen. Maar geen walvissen. Natuurlijk het ongeduldige in mij begint dan al: "Waar zijn de walvissen?", "Wanneer gaan we walvissen zien?",…  Ondertussen blijf ik natuurlijk maar goed doorkauwen op die Rescue Medicin kauwgummetjes om toch maar héél kalm te blijven en niet ziek te worden. De eerste die een walvis kan spotten, krijgt een gratis drankje - dat was de deal. Geen idee eigenlijk wie dat gekregen heeft. 

De boot maakt opeens een U-turn en begint tegen een hoge snelheid naar een totaal andere plek te varen, zeg maar racen. Leen en ik zeggen onmiddellijk tegen elkaar: "Waarschijnlijk een telefoontje gekregen met de boodschap: Wij zien walvissen!" Yep, inderdaad. Tegen de tijd dat we bij de andere boten gearriveerd zijn, zien we ook 2 zwarte ruggen boven het water komen. Tijd om dus naarstig te beginnen fotograferen.

Het grote nadeel was wel dat we omwille van de omvang van onze boot 300m van de walvissen moesten blijven. Dit is natuurlijk voor de veiligheid van de boot, maar voornamelijk voor de veiligheid van de dieren. Daarnaast waren ze niet zo in een speelse moed, waardoor ze gewoon zwommen. Van tijd tot tijd kwam er wel eens een klein bootje te dicht. Iets wat de walvissen niet zo geweldig vinden en dan even tonen: "Hey ik ben wel een grote walvis, zie hier mij staart. Ga weg!"

Ze zwemmen niet zo ver van de kust, en het is mogelijk om ze te spotten van op één van de kliffen tussen Bondi Beach en Coogee Beach. Ik had dus wat geld kunnen sparen, en gewoon naar daar kunnen gaan.  Zelf heb ik ze afgelopen week ook gespot vanop één van deze kliffen. 

Een beetje info over de walvis

De walvissen, die momenteel te spotten zijn voor de kust van Sydney, zijn de Humpback Whales, oftwel bultruggen in het Nederlands. Deze walvissen behoren tot de baleinwalvissen en leven van vis en krill. Er passeren momenteel een 200 per dag voorbij Sydney. Ze gaan van Antartica richting Hervey Bay, Queensland Australië tot aan de Great Barrier Reef. Het doel van hun reis is om te paren en jongen op de wereld te zetten. Eens dat gebeurd is, gaan ze terug richting Antarctica, kouder water, om daar voedsel te vinden.